Parkeren en participatie

Door Edwin van der Gracht (Spark)

Bij verschillende adviestrajecten voor gemeenten waar ik bij betrokken ben geweest, heb ik kennis gemaakt met participatie. Avonden waarop mijn collega’s en ik met bewoners, ondernemers en andere belanghebbenden in gesprek gingen over ons vakgebied: parkeren. Tijdens deze avonden vielen mij (als Young Professional) een aantal zaken op.

Participatie
Uit de Van Dale: participatie is het hebben van een aandeel in iets. Bij parkeren vertaalt dit zich in belanghebbenden die hun ideeën, wensen en meningen kenbaar maken richting de gemeente. De gemeente en het gemeentebestuur zouden, op basis van de verkregen inzichten, beter in staat moeten zijn om een belangenafweging te maken bij het opstellen van beleid of bij het treffen van maatregelen. Niet iedere gemeente doet aan participatie. Daarnaast verschilt van gemeente tot gemeente op welk niveau belanghebbenden participeren.

Leuke klus
Wat mij opviel tijdens de participatieavonden waar ik bij ben geweest, is dat mijn collega’s het begeleiden van een participatieproces als een verrassend leuke klus ervaren. En ik geef ze gelijk. Het is inderdaad leuk om onze voorstellen en adviezen te presenteren en een toelichting te geven aan de mensen die in de praktijk hiermee te maken gaan krijgen. Het brengt ook enige spanning met zich mee, omdat je niet precies weet hoe de aanwezigen op jouw output zullen reageren. Parkeren, participatie en spanning: wie had dat gedacht!

Parkeren, participatie en spanning: wie had dat gedacht?

Hokjesdenken vs. integrale mobiliteitsvraagstuk
Wat mij ook opviel is dat de belanghebbenden die aanwezig waren tijdens de bijeenkomsten, veel terugvielen op onderwerpen die niet sec tot het vakgebied parkeren behoren. Openbaar vervoer is hier een goed voorbeeld van. Door belanghebbenden worden voorgestelde beleidsmaatregelen op het gebied van parkeren ter discussie gesteld, vanuit de opvatting dat te weinig naar het integrale mobiliteitsvraagstuk wordt gekeken. Maar we zaten toch bij elkaar om het over parkeren te hebben? Hoe gaat een gemeente met deze ingewikkelde situatie om?

Keuze
In mijn optiek zijn twee richtingen denkbaar. Ingegeven door het type parkeervraagstuk waarvoor men een participatietraject wenst in te gaan, kan een keuze gemaakt worden tussen een van beide richtingen. Omdat de twee richtingen beide een ander doel dienen, kan in mijn ogen niet worden gesproken van een goede of slechte keuze.

1: ‘Hokjesdenken’
Hokjesdenken is, in algemene zin, een woord met een negatieve associatie. Hokjesdenken biedt echter wel een zeer scherpe afbakening van het gespreksonderwerp. In een participatietraject kan dit een waardevolle kwaliteit zijn. Bijvoorbeeld wanneer sprake is van een korte doorlooptijd van een traject. Met een brede bril naar parkeren kijken is namelijk vrij complex en staat garant voor ingewikkelde en langlopende gesprekken met belanghebbenden. En dit is niet altijd gewenst.

Hoe gaat een gemeente met deze ingewikkelde situatie om?

2: Het integrale mobiliteitsvraagstuk
Parkeren onderdeel laten uitmaken van het integrale mobiliteitsvraagstuk is de andere richting. Dit is een nieuwe manier van denken op een gemeentelijk schaalniveau. Alle disciplines zullen tijdens een participatieavond zijn vertegenwoordigd. De doelstelling van de avond is het komen tot voorstellen die bijdragen aan de verschillende ambities van een gemeente. Parkeren is namelijk niet alleen een vraagstuk op het gebied van mobiliteit, maar ook een vraagstuk over leefbaarheid, duurzaamheid en ruimtelijke kwaliteit.

In verschillende participatietrajecten zijn wij met de gemeente erin geslaagd om een meer integrale benadering te hanteren. Mijn eerste ervaringen met deze aanpak zijn positief. De complexiteit van het vraagstuk neemt echter wel toe. Dat is natuurlijk niet erg, het is echter wel van belang om bij de keuze voor een meer integrale benadering hier bewust van te zijn.

Toekomst
Of je nu wel of geen rijbewijs hebt en wel of geen auto bezit, parkeren gaat iedereen aan. Om deze reden spreken mensen graag hun mening en ideeën uit over parkeren. Dit is een situatie die we in mijn ogen moeten koesteren. Sterker nog, ik vind dat gemeenten zich nóg meer moeten inzetten om met de juiste doelgroepen in gesprek te komen over parkeren.

Tijdens de participatietrajecten waar ik zelf bij betrokken ben geweest, waren namelijk een aantal doelgroepen te weinig vertegenwoordigd. Terwijl ik zeker weet dat ook jongeren en tweeverdieners graag willen meedenken over parkeren. Hier is nog een wereld te winnen.

De young professionals van Spark publiceren maandelijks een column waarin zij zich binnen het vakgebied parkeren verdiepen in een onderwerp, dat hun (bijzondere) interesse heeft. Bekijk de verschenen columns uit deze serie:

• Zijn er duurzame alternatieven voor de elektrisch aangedreven auto?
• Verkiezen jongeren MaaS boven eigen auto?
• Motorfiets parkeren: een vak apart?
• Marktconform bestaat niet