Als ik kijk naar mijn collega’s of wanneer ik rondstruin op de Intertraffic. Maar ook als ik scroll door LinkedIn, denk ik: Waar is de opmars van de vrouwen in de parkeerbranche gestrand? Niks mis met mannen, maar zoals in elke branche geldt: een goede mix van mannen en vrouwen maakt het leuker en de inhoud en samenwerking beter.
Als lezer kun je vast voorbeelden noemen van parkeergarages die prettig in gebruik zijn en welke juist niet. De hoeveelheid keuzes die de kwaliteit, en de kosten, van een parkeergarage bepalen is enorm. Voor gebiedseigenaren die behoefte hebben aan ‘een’ parkeergarage, stapelen de (tegen)vragen zich dan ook snel op. Spark vertaalt de wensen en ambities naar een concrete uitvraag in de markt.
Op een zomerse septemberdag wandel ik door de stad. Verderop zie ik een team handhavers fietsen verwijderen die buiten de rekken staan. De handhavers laden de fietsen op hun wagen. Ik verplaats me in de fietseigenaar. Een zomers dagje eindigt straks in een deceptie. Kan de handhaving niet vriendelijker voor de fietser en tijd- en ruimtebesparender voor de gemeente? Lees verder.
Het wordt steeds drukker in onze steden. We hebben niet alleen te maken met een flinke woningbouwopgave, maar we stellen ook eisen aan de kwaliteit van de openbare ruimte; meer verblijfsruimte en meer groen. Minder ruimte voor de geparkeerde auto dus. Dit betekent parkeren in garages.
Om het gebruik van garages te stimuleren, hanteren gemeenten vaak een parkeertarief dat daar is lager dan op straat. Dat was jaren geen probleem. Een plaats in een parkeergarage kost nu eenmaal veel meer dan een plaats op straat. Zo kan de gemeentelijke parkeerexploitatie toch kostendekkend zijn. Deze benadering staat op de tocht doordat private exploitanten zich beroepen op de Wet M&O.
De coronamaatregelen hebben laten zien hoe het kan zijn, een bereikbare stad. Om deze bereikbaarheid vast te houden is het zaak om het parkeervraagstuk eerder en beter beet te pakken. Zo kan de grote verdichtingsopgave met een innovatief parkeernormenbeleid direct worden gecombineerd met meer groen en een aantrekkelijker verblijfskwaliteit. Lees het artikel ‘Parkeren door een ruimtelijke bril bezien’ gepubliceerd in vakblad Vexpansie.
In alle schilwijken is het hetzelfde verhaal. Iedereen wil een veilige parkeerplek voor zijn auto, maar iedereen wil ook zo veel mogelijk leefruimte. En dus zien we carports veranderen in slaap- of studeerkamers. Achter roldeuren van garages staan steeds minder vaak de vierwielers geparkeerd. De opritten worden omgekat tot bloemenborder. Maar het Parkeren Op Eigen Terrein is hiermee wel verdreven naar de straat. En daar is de wijk natuurlijk nooit op ontworpen.
De ruimtelijke impact van parkeren – en daarmee tevens de financiële impact – is enorm en levert regelmatig hoofdbrekens op bij (her)ontwikkelingsopgaves. Hoe parkeerfaciliteiten zo in te passen dat de ruimtelijke kwaliteit niet wordt aangetast, is de vraag. Een vraag die steeds pregnanter wordt in de discussie over klimaatadaptatie en in nieuwe visies op een stedelijke omgeving waar het goed wonen, werken en recreëren is. Parkeren in het Ruimtelijk domein plaatst parkeren in een ruimtelijke context. Er worden handvatten gegeven hoe de parkeervraag berekend en gefaciliteerd kan worden, hoe het gebruik kan worden gereguleerd en welke wettelijke kaders op parkeren van toepassing zijn.